Maantjes en driehoeken
De één ontsluit zich op magische wijze. Een ferme tik op de rand van het aanrecht en het blik barst open. Het zachte deeg duwt zich naar buiten. Het is bijna obsceen.
De ander bestaat uit stijf bevroren deegtegels, met schutvelletjes ertussen. Alsof ze elkaar niet mogen aanraken.
Zalm met Cornflakes
Eigenlijk zou Robbie gewoon komen eten, maar per toeval kwam mijn zusje erachter dat die eetafspraak op 25 december viel. ‘Nou, dan nodigen we Paula ook uit,’ zei mijn moeder. ‘Hebben we hier tenminste ook een keer een Kerstdiner.’
Hamid en zijn sardientjes met koriander
Ik vond het wel bijzonder: een moeder met een stichting. Aan de andere kant: zó moeilijk kon het dus ook niet zijn om een stichting op te richten.
Ridder Johan en de cantharellen
Hij was niet erg prettig om naar te kijken: mager als een lat, met een ingevallen borstkas, een chronisch ontstoken linkeroog, mee-eters bevolkten zijn gezicht en hij had kalknagels. Maar hij voedde hij onze hersenpannen met zijn ongebreidelde, fantastische verhalen.
En daarom werd hij onze lievelingsoom.
Christ likt de borden af
Mijn ouders zijn de enigen in hun vriendenkring mét kinderen.
Ach Cees,’ zegt Christ. ‘Ga je dat weggooien?’ Hij wijst naar de stapel vieze borden. ‘Zonde, ik lik ze wel af.’
Kip Kerrie van Chantal
‘Gadver, het ruikt hier naar Hindoestaans! Jullie eten altijd Hindoestaans hè?’
Ze was groot voor haar leeftijd. Groot en volgroeid. Zij was 13, ik 12. Op die leeftijd vertoef je vaker in elkaars ouderlijk huis dan de ouders misschien lief is.