Wanneer stop je met je boek schrijven?

‘En heb je al een idee wanneer je sabbatical eindigt?’ vroeg een vriendin me laatst, tijdens een zomers anderhalvemeteretentje in onze achtertuin. 

Ik stak een minimozzarella in mijn mond en dacht na. We hadden het net gehad over mijn door mezelf opgelegde deadline, begin oktober. Niet dat ik dan al mijn complete manuscript heb geschreven, want halló zomervakantie die over 2 weken begint. Maar tegen die tijd heb ik wél honderd pagina’s Flexwerkplek klaar. Honderd pagina’s waar ik achter sta, die mij blij maken en die ik wil voorleggen aan de paar contacten die ik heb in het boekenvak. In de hoop dat zij opbouwende kritiek, advies of een voorstel hebben. Of all of the above.

‘Wanneer ga je weer betáálde opdrachten doen?’

Hap slik, minimozzarella weg. Ik zei iets over een grote copywritingklus die in de lucht hing en op z’n vroegst in oktober ging lopen. ‘Dus dat komt mooi uit.’ Ik keek rond of ik nog ergens de witte wijn zag staan. De als vraag verpakte mening die hierna kwam had ik kunnen zien aankomen. 

‘Dit kun je niet voor áltijd doen, natuurlijk. Aan een boek werken. Toch?’

Ik schudde mijn hoofd. Nee, dat zou niet kunnen.

Adequaat reageren: Wat is dat eigenlijk, Thé?

Gesprekken. Als ik haper of vastloop blijven ze in mijn hoofd hangen. Tot ik drie dagen later op de wc zit of bij de waterkoker sta te wachten en ineens weet welk antwoord ik had willen geven. 

Het is drie dagen later en ik sta in een kleine keuken. Op het aanrecht een aangebroken bak studentenhaver, twee flessen cadeauwijn en een Nespresso-apparaat. Ik plaats mijn koffiekopje en druk op de knop. Het apparaat begint te borrelen, te sissen en spuit dan koffie in mijn kopje. Ik kijk ernaar. En dan weet ik het weer.

Nee, zo twee keer in de week in een verlaten kantoorpand achter een laptop gaan zitten, daar meegebrachte lunch opeten en veel te veel koffie drinken en Word-document na Word-document openen, lezen, herlezen, opnieuw beginnen, iets nieuws beginnen, knippen, plakken, schuiven, tekst inkorten, tekst uit elkaar trekken, nadenken, post-its volkrabbelen, post-its opplakken, post-its oppakken als ze vallen, peinzen, tekenen, droedelen, luisteren naar de zoveelste focus-afspeellijst: dat kun je niet voor áltijd doen.

Maar wáárom eigenlijk niet? Waarom zou dat niet kunnen? De enige die van mij mag verlangen dat ik weer geld ga verdienen is degene met wie ik mijn huishouden bestier.

Ik pak het koffiekopje en loop ermee naar boven. Naar mijn hok, ter beschikking gesteld door degene met wie ik mijn huishouden bestier. Waar het laatst geopende Word-document op me wacht. Ik trek de deur achter me dicht. Twee post-its dwarrelen naar beneden.

Ik heb nog twee weken tot de zomervakantie.