Ik vond het wel bijzonder: een moeder met een stichting. Aan de andere kant: zó moeilijk kon het dus ook niet zijn om een stichting op te richten.

Hij was niet erg prettig om naar te kijken: mager als een lat, met een ingevallen borstkas, een chronisch ontstoken linkeroog, mee-eters bevolkten zijn gezicht en hij had kalknagels. Maar hij voedde hij onze hersenpannen met zijn ongebreidelde, fantastische verhalen.

En daarom werd hij onze lievelingsoom.

Mijn ouders zijn de enigen in hun vriendenkring mét kinderen.

Ach Cees,’ zegt Christ. ‘Ga je dat weggooien?’ Hij wijst naar de stapel vieze borden. ‘Zonde, ik lik ze wel af.’

‘Gadver, het ruikt hier naar Hindoestaans! Jullie eten altijd Hindoestaans hè?’

Ze was groot voor haar leeftijd. Groot en volgroeid. Zij was 13, ik 12. Op die leeftijd vertoef je vaker in elkaars ouderlijk huis dan de ouders misschien lief is.